ماكرو :

نام : ماکرو

نام علمی : Labidochromis caeruleus

نام های دیگر : سیچلاید الکتریکی زرد یا آبی ( Electricity cichlid  ) و سیچلاید قناری .

خانواده: سیکلیده (cichlidae)-سیکلیده های آفریقایی

زیستگاه اصلی : دریاچه مالاوی- سیکلیده آفریقایی

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 24-28 درجه سانتیگراد    

  PH = 7.6 - 8.6 (آب سخت و قلیایی)

جایگیری : تمام نقاط آکواریوم

اندازه : ماکروهای نر تا 6 اینچ ( 15 سانتی متر ) و ماکروهای ماده تا 3.5 اینچ ( 9 سانتی متر ) رشد می کنند .

انواع : ماکرو سفید ، ماکرو آبی و ماکرو زرد .

غذا : همه چیزخوار بوده و جلبک روی گیاهان ، حشرات ، حلزون و غذاهای رایج ماهی ها را می خورند . آنها به غذای زیادی احتیاج دارند که بهتر است بخش زیادی از غذای آنها را مواد گیاهی تشکیل دهد . برای این منظور می توان آنها را با نخودفرنگی ، کاهو ، اسفناج و غذاهای خشکی مثل پولکی گیاهی ( نظیر Sera Flora ) تغذیه کرد . هم چنین تخم میگوی زنده یا فریز شده مکمل غذایی خوبی برای آنها محسوب می شود .

نکته: توصیه می شود به آنها کرم فشرده ( توبی فیکس ) و کرم خونی ندهید .

رایج ترین بیماری آنها می تواند نفخ و بادکردن شکم باشد که بیماری خطرناکی بوده و خیلی سخت درمان می شود . برای جلوگیری از آن می شود کیفیت آب را بالا برده و غذاهای سرشار از پروتئین به آنها نداد .

شرایط تانک : در تانک آنها باید چاله ها ، سوراخ ها و مکان های مخفی شدن بسیاری را با سنگ ها تهیه کرد . هم چنین می توان از مرجان در تانک آنها استفاده کرد . حجم آکواریوم آنها باید زیاد بوده و آب تانک کمی سخت و قلیایی باشد .

رفتار : ماکروها ماهی های جذابی هستند و به راحتی نگهداری و تکثیر می شوند . آنها به شرایط دمایی خاصی نیاز نداشته و در دماهای مختلفی قادر به زندگی هستند . ماکرو برای افرادی که مایلند از تانک دسته جمعی نگهداری کنند مناسب بوده و با ماهیان زیادی(از خانواده سیچلاید های آفریقایی) سازگار است . از عادت های آنها هم می توان به جستجوی کنجکاوانه ی آنها بین شن ها و چاله ها اشاره کرد که این کار را توسط دهان و دندان تیز خود انجام می دهند . هم چنین ممکن است ماکروها گیاهان را از ریشه در بیاورند که می توان از گیاهان مقاومی چون cryptocoryne  و Arubias در تانک آنها استفاده کرد .

نکته:بهتر است ماکروها را با سیکلیده های آفریقایی نگهداری کرد.

تشخیص جنسیت : معمولاً نرها از ماده ها بزرگتر بوده و لکه های قهوه ای یا مشکی روی بدن نرها تیره تر از ماده هاست . اغلب رنگ چشم و دهان نرها مایل به قهواه ای می باشد .

نحوه تکثیر : برای ترغیب آنها به جفت گیری و آماده سازی آنها برای تکثیر تعدادی ماکرو را به نسبت 1 نر به 3 ماده در یک تانک قرار داده و آنها را با میگوی نمکی یا لارو پشه تغذیه کنید . بعد از چند هفته در صورتی که PH آب بین 7.8 تا 8.2 و دمای آب 77-82 درجه فارنهایت  ( 25-28 درجه سانتیگراد ) باشد به تدریج رفتارهای جفت گیری را در خود نشان می دهند .                                                       

نکته : معمولاً ماکروهایی که اندازه آنها 2.5-3 سانتی متر است به بلوغ رسیده و جفت گیری می کنند .

ابتدا ماکروی نر یک سطح صاف مانند سنگ را انتخاب کرده و ماده را به آن محل جذب می کند . پس از جفت گیری ماکروی ماده تخم ریزی کرده و ماکروی نر تخم ها را بارور می کند . ( تخم ریزی حدود 1 ساعت به طول می انجامد . )

ماکروها دهان پرور بوده یعنی تخم ها و بچه های خود را در دهان خود بزرگ می کنند ، اما این کار ممکن است برای ماکروی ماده مضر باشد ، چرا که در طول دوران نگهداری از بچه ها ( حدود 4 هفته ) ماکروی ماده غذا نخورده یا به مقدار بسیار کمی غذا می خورد که این می تواند موجب تضعیف ماکروی ماده شود . به همین جهت توصیه می شود پس از بارور شدن تخم ها والدین را از تانک خارج کرده و به تانک دیگری منتقل کنید . 

پس از هچ شدن تخم ها والدین را از تانک خارج کرده و به تانک دیگری منتقل کنید . در این مدت بچه ها از کیسه ی چربی زیر شکم تغذیه می کنند ولی پس از چند روز با تمام شدن کیسه ی چربی آنها باید بچه ها را با آرتمیا تغذیه کنید . پس از دو هفته از تولد بچه ماکروها دم و نوک آنها نمایان شده و پس از سه هفته بدن آنها شکل می گیرد .